Onderwijsvernieuwingen

Beroepsmatig is het niet meer mijn vakgebied, maar ik was deze week wel geïnteresseerd in de uitkomsten van het parlementaire onderzoek naar de onderwijsvernieuwingen in de afgelopen 20 jaar (commissie-Dijsselbloem). Volgens het NRC Handelsblad van gisteren zijn de belangrijkste conclusies: er was te weinig aandacht voor de kwaliteit van het onderwijs en politiek belang ging boven het belang van het kind. Ik vraag mij dan af: geldt dit mutatis mutandis niet voor alle innovaties in de publieke sector?

"Een grote afstand tussen leraren in de klas en politici in Den Haag. Beleid dat achterliep op de maatschappelijke ontwikkelingen. Onderwijsvernieuwingen die door politici werden doorgevoerd zonder deugdelijke probleemanalyse. Te weinig controle. Een tunnelvisie." Snoeihard klinkt de nieuwsanalyse in dezelfde krant, maar het kan iedere beleidsverantwoordelijke in de publieke sector overkomen. Daarom ben ik zelf altijd voorstander van afstemmingsorganen (gremia) op alle niveaus en inspraak in een vroegtijdig stadium.

Enkele aanbevelingen die eigenlijk voor elk soort vernieuwing gelden en (ook al zijn het 'open deuren') de moeite waard zijn om goed in te prenten:

• Geef de doelgroep inspraak bij de vernieuwing.
• Vernieuw alleen als bewezen is dat het werkt.
• Vernieuw alleen als aan de randvoorwaarden (benodigde tijd en geld) wordt voldaan.
• Zorg voor controlemechanismen.