Deze week heb ik mij beziggehouden met het thema 'coaching'. Niet omdat ik zelf een coach zou willen, maar omdat dit het thema is van het meest recente tijdschrift Opleiding & Ontwikkeling (tijdschrift voor Human Resource Development). In het themanummer staan bijdragen van uiteenlopende aard, variërend van een typologie van coachingsbenaderingen tot praktijkvoorbeelden en van een onderzoek naar effecten tot een stappenplan voor het vinden van de juiste coach.
Coaching blijft voor mij tamelijk diffuus, hetgeen in en door het themanummer bevestigd wordt. Ik zal niet ontkennen dat coaching zinvol en soms zelfs noodzakelijk kan zijn. De voorkeur gaat wat mij betreft echter uit naar een gezonde, collegiale werksfeer waar iedereen van tijd tot tijd ongedwongen kan overleggen, 'sparren' en reflecteren met (directe) collega, leidinggevende of P-adviseur. Dat geeft ruimte om te leren en jezelf te ontwikkelen en voorkomende problemen op te lossen of op een handige manier te omzeilen. Zoiets noemen we gewoon advies of collegialiteit. Als iemand op een of andere manier in het werk of zijn ontwikkeling geblokkeerd wordt - al dan niet door het ontbreken van zo'n werksfeer, dan is een interventie nodig, bijvoorbeeld coaching (werkgericht) of een of andere vorm van therapie (persoonsgericht).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten