De bespreking van de rapporten van de Onderwijsraad over schaalvergroting in het onderwijs is af. Het was nuttig om de case studies te bestuderen en te reflecteren op de eigen situatie bij de grootschalige Hogeschool Utrecht. Het heeft me in ieder geval weer geleerd dat een grote bestuurlijke schaal nog geen grote organisatorische schaal (de schaal waarop het onderwijs wordt uitgevoerd) hoeft te betekenen. Juist twee weken geleden reageerden de beide bewindslieden voor onderwijs op de Onderwijsraad in de Volkskrant, door vooral te zeggen dat instellingen verantwoording af moesten leggen. Dat gaf mij een mooie aanleiding om te reageren:
"Hoe overtuigd het allemaal ook mag klinken, namelijk dat het primaat ligt bij de werkvloer, het komt toch tamelijk naïef over. Er is in de afgelopen decennia enorm veel op onderwijs bezuinigd en in elk geval in het middelbaar beroepsonderwijs en hoger onderwijs is men veel bedrijfsmatiger gaan werken. Uiteindelijk draait alles om instroom van studenten en rendementen, verlaging van de docent-studentratio, eerste, tweede en derde geldstroom, imago en slimme allianties. Dat draai je niet zomaar terug met een paar morele kreten. Kun je als onderwijsinstelling je maatschappelijke verantwoordelijkheid wel voldoende vervullen, als je merkt dat de afnemende financiën het belangrijkste sturingsinstrument van de overheid vormen?" Kijk voor de rest van de bespreking in het aprilnummer van DenkWijzer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten